De laatste weken is het klimaat weer volop in de aandacht en wordt volop gediscussieerd over oplossingen voor het klimaatprobleem. Verschillende partijen schuiven “hun” oplossingen naar voren. Het is echter essentieel om ook stil te staan bij de haalbaarheid en effectiviteit van zulke oplossingen. Het gevoerde beleid moet:
-effectief zijn in de reductie van de CO2-uitstoot;
-technologisch en juridisch “eenvoudig” zijn (het mag dus zeker niet vastlopen door zijn eigen complexiteit);
-betaalbaar zijn;
-en breed gesteund kunnen worden.
Dat zijn best zware voorwaarden, en slechts weinig, zo niet geen, van de voorstellen die het gepolariseerde debat domineren (totale systeemverandering, nieuwe technologie afwachten, volop de kaart trekken van kernenergie, vliegtaks…) voldoen aan al deze voorwaarden. Doen we “van al deze oplossingen wat” (“het midden zoeken”), dan bezwijkt het beleid zeker onder zijn eigen complexiteit. Zo dringt de vraag zich op: zijn we eigenlijk wel in staat daadkrachtig klimaatbeleid te voeren?
Een beleidsvoorstel dat aan een enorme opmars bezig is, is “koolstofheffing met dividend”: alle CO2-uitstoot (zowel van burgers als van de industrie) wordt belast (“koolstofheffing”), en al het geld dat de overheid hiermee ophaalt wordt gelijk verdeeld en gestort op de rekening van elke burger (“dividend”). Waarom dit systeem? Een koolstofheffing wordt door economen gezien als de meest effectieve en eenvoudige manier om de CO2-uitstoot te reduceren. Ook het dividend is zeer eenvoudig en zorgt dat dit systeem breed gesteund kan worden: (voor links) het systeem is rechtvaardig want de kleine vervuilers (de lagere inkomens) gaan er financieel op vooruit; (voor rechts) het kost de burger en de overheid niets, en aan de vrijhandel wordt niet geraakt.
Zodoende voldoet “koolsstofheffing met dividend” wel aan alle voorwaarden die nodig zijn om haalbaar en effectief klimaatbeleid te voeren.
En dat is niet alleen zo in theorie. Canada heeft sinds dit jaar een systeem van koolstofheffing met dividend ingevoerd. Dit in navolging van het succesvolle verhaal van Brits-Columbia, de Canadese provincie die het systeem al tien jaar geleden invoerde, wat heeft geleid tot een reductie in broeikasgasuitstoot van 16%, zonder daarbij de economie te raken.[1] Deze resultaten zijn volledig in overeenstemming met academische resultaten verkregen uit economische modellen.[2] In het extreem gepolariseerde Amerikaans Congres is een wetsvoorstel over koolstofheffing met dividend ingestuurd door een brede coalitie van Democraten en Republikeinen[3] – de laatste keer dat zij een gezamenlijk voorstel voor klimaatbeleid instuurden stamt van 10 jaar geleden!
Niet voor niets riepen recent 27 Nobelprijswinnaars economie op het systeem van koolstofheffing met dividend in te voeren om de uitstoot van broeikasgassen in hoog tempo te beperken.
Kortom, “koolstofheffing met dividend” biedt een uitweg uit de politieke loopgraven, richting een daadkrachtig klimaatbeleid.
_____
[1] https://www.theguardian.com/world/2018/dec/04/how-to-make-a-carbon-tax-popular-give-the-profits-to-the-people?CMP=share_btn_fb&fbclid=IwAR33e54FpEHMS1N5F--WiLZ3SYQEjP2NL1sHeT5EnOViR4U3G7R0I3XDYpw
[2] bijvoorbeeld: Economic and Distributional Impacts from Carbon Fee and Dividend Policies, PhD Thesis, Stanford University, Jordan Thomas Wilkerson (https://stacks.stanford.edu/file/druid:st006ph3454/Wilkerson_JT_Dissertation_CarbonPolicy-augmented.pdf)
[3] https://www.washingtonpost.com/business/2019/01/17/this-is-not-controversial-bipartisan-group-economists-calls-carbon-tax/?noredirect=on&utm_term=.85be209e02ae&fbclid=IwAR08VWeYXpePemsQ7NfQKeD18OCzgTbz599vzzFq6u5l3b_k0iB8CiAHAbM
Comments